I'm so sorry!
Het is een tijdje geleden dat ik voor het laats iets gepost heb (5 maanden), maar hier ben ik weer om jullie bij te praten over alles wat is gebeurd.
Ik zit nu dus al 7 maanden in the USA en ik kan het eigenlijk nog steeds niet echt geloven, en ik ga al bijna naar huis! In de afgelopen 5 maanden is er veel gebeurd, er was Thanksgiving, Sinterklaas, Christmas, mijn verjaardag, heel veel snowdays, Musical in Appleton, Senior Play, Detroit en Florida. Ik ga proberen om met zo veel mogelijk detail te vertellen over alles dat is gebeurd, maar ik kan niets beloven.
November
In deze maand is er niet veel gebeurd alleen het bekende Thanksgiving.
Thanksgiving heet ook wel âde dag van de kalkoenâ, omdat je kalkoen eet en je viert het samen met je familie en vrienden. Dat was dus ook bij ons het geval, mijn host moms zoon en dochter waren gekomen met hun familie en een vriendin van mijn host mom was ook gekomen. Eigenlijk ben je heel de dag bezig met eten, eerst met het maken en daarna met het opeten. Het eten wat bijna elke familie maakt is sowieso een kalkoen, aardappelpuree met jus, stuffing (dat gaat ook in de kalkoen), sperziebonen, cranberry sauce en als toetje een pumpkin pie.
December
De eerste dag van deze maand ging ik met mijn host mom en haar vriendin, die ook naar de Thanksgiving was gekomen, naar Chicago.
Mijn CR (Community Representatives, de persoon met wie ik praat als ik problemen met mijn host family heb) had dat geregeld. Alle exchange students waar zij de CR voor is waren gekomen. We wilden heel graag naar de Willis Tower omdat je dan een 360 graden view hebt van Chicago, maar het was heel de dag aan het regenen en het was mistig. Dus als we waren gegaan hadden we niks kunnen zien. Maar we hebben wel de âCloud Gateâ gezien, het wordt ook wel de âBeanâ genoemd, het is een kunstwerk in de vorm van een boon. We waren ook naar een Duitse Kerstmarkt geweest, maar het bleef maar regenen dus toen gingen we maar ergens anders naar toe.
En toen was het alweer tijd voor Sinterklaas, we hebben het wel een paar dagen later gevierd Meer omdat dat makkelijker was met alle mensen die kwamen, maar dat maakte niet uit. Als avondeten hadden we een paar Nederlandse gerechtjes. Ik geloof dat we andijviestamppot hadden gemaakt, we hadden saucijzenbroodjes en ik had die dag daarvoor een Nederlandse appeltaart gemaakt. Mijn host mom had de saucijzenbroodjes gemaakt met haar moeders recept. Ze is zelf een kwart Nederlands geloof ik, haar opa was Nederlands. En na dat we alles hadden gegeten hadden we nog een paar cadeautjes voor elkaar, het was heel gezellig.
Christmas! Op kerstavond hebben we niet zo veel gedaan, wat raar is want vaak vier ik met 1 kant van de familie op die dag al Kerst. Maar we hadden gewoon normaal avondeten en daarna maakten we allemaal 1 cadeautje open van onder de kerstboom. Daarna was het al bijna tijd om te slapen, maar iets daarvoor had Gracie, mijn host zusje die nog gelooft in de Kerstman, een glas met melk en een bord met koekjes neergezet voor de Kerstman om op te eten.
De volgende ochtend was het Kerst ochtend en dat betekent dus in Amerika dat we alle cadeautje open gaan maken. Ik werd al om 8 uur âs ochtends wakker gemaakt door Gracie omdat ze zo excited was om alle cadeautjes open te maken. Toen ik net mijn ogen had opengemaakt sleurde ze me gelijk mee om te zien wat Santa voor haar had gebracht. Eerst maakten we onze stockings open, dat zijn die soort van sokken die je aan de openhaard moet hangen, wij hebben niet echt een openhaard dus bij ons lag het allemaal op stoelen. In mijn stocking zat vooral veel chocola en ik had ook scrunchies als ik me het goed herinner. Daarna gingen we snel ontbijten want Gracie wilde zo snel mogelijk haar cadeaus openmaken. Zij had natuurlijk ook de meeste cadeautjes. Ik had hele leuke cadeautjes gekregen, van mijn host parents en van mijn eigen ouders die een maand daarvoor een doos met cadeautjes hadden gestuurd. In de avond hadden we het Kerstdiner. We hadden een green bean casserole en nog een paar andere dingen.
En toen was het alweer het einde van de maand/einde van het jaar/31 december en dat betekent mijn verjaardag! Mijn 17everjaardag. Ik werd wakker met heel veel berichtjes vanuit Nederland. Overdag was er niet veel gebeurd en in de avond kwamen al mijn vriendinnen langs en daarna zouden ze blijven slapen. We hadden allemaal kleine snacks en daarna hadden we als avondeten zelfgemaakte enchiladas en voor het toetje had ik een Nederlandse appeltaart gemaakt. Ik heb heel veel leuke cadeautjes van ze gekregen waar ik heel blij mee ben.
Een van de cadeaus was een Dr. Seuss boek, The Cat in the Hat, het is een 1 van de vele Dr. Seuss boeken die ze hier gebruiken om te leren lezen. Een ander cadeautje was een ketting met een hangertje van de UP, Upper Peninsula van Michigan, waar ik dus zit, ook had ik een trui gekregen van Manistique. We bleven allemaal natuurlijk op tot 12 uur âs avonds, voor het nieuwe jaar. Hier kijken ze de âBall dropâ het is een live uitzending vanuit New York en om 12 uur zo je dan een bal zien die valt. Het vuurwerk in Nederland is veel indrukwekkender. En na de âBall dropâ gingen we allemaal slapen.
Januari
Dit was de maand waar we enorm veel snowdays hadden. Een snowday is een dag dat je niet naar school hoeft, omdat het te koud is of er is te veel sneeuw op de weg waardoor het te gevaarlijk is om naar school te komen. Best leuk dus als je er een paar hebt, ik denk dat we dit ook in Nederland zouden in moeten voeren.
Op een van de eerste sneeuwdagen ging ik met mijn host mom en Gracie down state naar Boyne Highlands om te snowboarden. Mijn host mom haar zus was daar met haar familie, dus ik kon met hun mee snowboarden, voor 1 dag.
Voor een paar andere snowdays was ik naar een vriendin gegaan om als een klein kind in de sneeuw te spelen. We hadden een sneeuwpop gemaakt, een snow angel, we hebben zelfs geprobeerd om een sneeuwiglo te maken, ook hebben we gesleed en we hebben hot cocoa gedronken, het was heel gezellig.
En voor alle andere snowdays heb ik vooral uitgeslapen en series op netflix gekeken, terwijl ik ook gewoon een blog voor jullie had kunnen schrijven.
Februari
Ergens aan het begin van deze maand hadden we weer een school dance, het heette Winterfest. Het was eigenlijk net zoals de Homecoming week, elke dag van de week zouden we een thema hebben om ons daarin te verkleden en in de avonden zouden we dan weer games spelen om extra punten voor je klas te winnen, aan het einde van de week zouden we dan de dance hebben. Maar dat ging helaas niet hellemaal zoals gepland, door alle snowdays. Uiteindelijk hebben we ons maar 1 dag kunnen verkleden en alle andere dagen van die week hadden we geen school. Aan het einde van de week hadden we wel de Winterfest dance. Al mijn vriendinnen en ik hadden weer afgesproken om ons bij een vriendin klaar te maken en daarna gingen we naar een restaurant om te eten. Na het eten gingen we naar de dance en het was heel gezellig.
Ook zijn we ergens deze maand nog naar Disney on Ice geweest in Green Bay, in Wisconsin. We gingen met Gracieâs girl scout groep. We moesten ongeveer 5 uur rijden en we gingen ook nog 1 uur terug in de tijd, door het tijdverschil. De show startte geloof ik rond half 12AM en het eindigde rond half 2PM. Het was heel leuk, je kon eigenlijk ook bijna iedereen wel horen mee zingen met al de Disney liedjes. Toen het afgelopen was, gingen we nog even snel naar een mall en toen gingen we alweer naar huis. Want we moesten weer 5 uur rijden en deze keer gingen we 1 uur naar de toekomst, door het tijdverschil.
Ondertussen heb ik elke zondag, sinds januari, van 3 tot 5PM Glee Club training gehad. We waren onszelf aan het klaar maken voor onze Glee Club Spring performance. Het is een gewoonte heb ik gehoord om elk jaar met je Glee Club naar een musical te gaan, en wij gingen dat dus ook doen. Wij gingen naar de musical âThe Lion Kingâ, de musical speelde in Appleton, dat is in Wisconsin, een andere staat naast Michigan. De musical was echt geweldig. Ik had nooit echt de interesse om de film te zien toen ik jonger was, want ik wilde altijd een prinsessen film kijken. Maar deze musical was echt heel goed. Het was vooral heel goed gemaakt door alle rekwisieten, er zat zo veel detail in. Zelfs als er een boom in voorkwam was het een persoon verkleed als een boom of als mensen gras moesten spelen dan zag het er echt uit als gras, zoals het beweegt in de natuur. Ik had zelfs een paar dagen voordat we naar de musical gingen, nog de film met een vriendin gekeken. Zodat ik in grootte lijnen wel wist waar het over ging, maar ik had nooit echt die film gezien, geloof ik.
Maart
Deze maand gaven we een toneel stuk met bijna alle seniors van de school. Het wordt ook we âSenior Playâ genoemd, het is vooral heel grappig bedoeld. Hier heb ik ook aan mee gedaan. Ons senior play ging over allemaal korte dates in een restaurant waar telkens 1 van de 2 heel raar is of zich heel raar gedraagt. Ik speelde in twee skits (a short comedy sketch) en in de een was ik zeg maar normaal en in de andere was ik de rare. De skit waarin ik normaal was ging over een jongen die voor 4 jaar lang alleen maar uien at om af te vallen. In de andere skit waar ik raar was ging het erover dat ik geen Engels sprak, ik zei alleen maar ja of nee. Aan het einde vroeg de jongen of ik dan een andere taal sprak en of ik dan Nederlands sprak, ik zei natuurlijk ja en ik dacht dan dat hij ook Nederlands kon, dus aan het einde was ik degene die Nederlands sprak en hij was degene die ja of nee zei. Als ik het nu zo probeer uit te leggen maakt het helemaal geen sense, maar het was heel grappig als je erbij was.
Aan het eind van de maand hadden we onze springbreak, 1 week vakantie. Mijn host familie en ik gingen naar Florida. Maar een paar dagen voordat we naar Florida gingen, gingen ik en mijn host mom naar Detroit omdat ze daar een conferentie had voor haar werk. Ze vroeg of ik mee wilde en natuurlijk zei ik daar geen nee tegen.
Ik heb vooral in het hotel gezeten en huiswerk gemaakt terwijl ze weg was, maar daar was ik eigenlijk wel blij mee, zodat ik mijn huiswerk niet in Florida hoefde te doen. Wel zijn we nog naar het DIA gegaan, het Detroit Institute of Art. Daar waren echt heel veel schilderijen, niet zo veel als in het Louvre, maar wel heel veel. Wat ik vooral veel zag waren veel schilderijen van Nederlandse schilders van wie ik nog nooit had gehoord. Er was zelfs bijna een hele verdieping met alleen maar Nederlandse schilders uit de Gouden Eeuw. Ik heb wel een paar schilderijen gezien van Van Gogh en van Rembrandt die ik herkende. Ook toen we in Detroit waren hadden we een kans om voor een Prom dress te kijken en we zijn geslaagd ik heb er een gekocht, maar die zie je pas in mijn volgende blogpost.
We vlogen op een zaterdag avond naar Florida. Toen we daar aan kwamen trokken we bijna alles gelijk uit, omdat het zo warm was. Die ochtend liepen we nog met winterjassen in en was het rond de 0 graden en die avond was het ongeveer 26 graden. Toen we uit het vliegveld kwamen moesten we nog even onze huurauto ophalen en daarna was het nog ongeveer een uur rijden naar onze airbnb. De volgende dag gingen we ontbijten bij âWaffle houseâ, ik kan nog herinneren dat ik daar heb gegeten met mijn familie de laatste keer dat ik in Amerika was (in 2011).
Ik had natuurlijk voor een wafel gekozen en het was zo goed als ik herinner. Na het ontbijt gingen we naar de Brevard Zoo, het maar 10 minuten van ons vandaan. Daar hebben we hele leuke giraffes gevoed met slablaadjes. Ze waren zo dichtbij zodat je ze eigenlijk aan kon raken, maar dat mocht niet. Ook zijn we op een kleine safari geweest door de dierentuin.
Die maandag hebben we uitgeslapen en daarna gingen we even kort naar het strand. Gracie probeerde een zandkasteel te maken en ik hielp haar. We bleven niet te lang, omdat we allemaal bang waren om verbrand te worden dus we gingen maar ergens lunchen. Nadat we hadden gegeten gingen we naar de RON JON Surf Shop, dit is een hele grote winkel die allemaal verschillende spullen verkoopt. Ze hebben daar allemaal verschillende schoenen, hoeden, bikiniâs, badpakken, zwembroeken, mokken, sleutelhangers en kleding voor mannen en vrouwen. Ze hebben daar niet alleen hun merk maar ook allemaal verschillende merken.
Dinsdag zijn we vroeg gaan opstaan, omdat we naar het Kennedy Space Centre gingen, hier lanceren ze raketten. Je kan het soort van wel vergelijken met een pretpark alleen zonder alle achtbanen. Er waren heel veel van dingen waar je heen kon waar je kamer naar kamer ging, het lijk een beetje op de Villa Volta van de Efteling. Je begint in een kamer daar vertellen ze een verhaal en dan ga je door naar de volgende kamer. Ook was er een tour met een bus waar je langs de belangrijke plekken reed, waar ze de raketten maken en waar ze gelanceerd worden en nog een paar dingen. Er waren ook oude gebruikte raketten die werden tentoongesteld. Het best wel cool om al die dingen te zien want in Nederland heb je zoiets niet, zover ik weet. Ik zag wel dat Nederland had mee gewerkt aan een paar van de raketten of aan het International Space Station. Ook hoorde ik mensen rondlopen vanuit allemaal verschillende landen. Ik hoorde Chinees, Japans, Duits en Spaans, ik heb zelfs nog even kort gepraat met een paar Duitsers.?De andere vier en laatste dagen zijn we naar Universal Studioâs geweest, beide parken. We gingen de eerste 2 dagen naar het Universal Studioâs park en de laatste 2 dagen gingen we naar het Island of Adventures park. In beide parken is er een gedeelte van het Wizarding world of Harry Potter, en daar ging het voor mij eigenlijk om. Een paar jaar geleden zat ik echt in mijn Harry Potter fase, ik wilde echt alles van Harry Potter hebben ik ben zelfs naar die exhibition geweest over Harry Potter in Utrecht. Ik zit nog steeds wel in de Harry Potter fase, nu weer wat meer door de Wizarding world of Harry Potter, maar het is minder dan het was. Maar terug naar het Florida verhaal, het was echt geweldig. Als ik een derde thuis kan kiezen is het die plek. Toen ik daar was heb ik ook mijn eigen wand (toverstokje) gekocht. Het is moeilijk uit te leggen, want hij is zeg maar van niemand bekend, niemand in heel de Harry Potter wereld heeft mijn wand, de naam van mijn wand is Vine. En ik had de interactive wand gekocht, dat betekend dat er over heel het gedeelte van door de Wizarding world of Harry Potter plekken zijn waar je spreuken kan uitvoeren en dan gebeurt er iets. Je hebt er niks aan als je weer thuis bent, maar het is wel enorm leuk om te doen. Toen we daar rondliepen hebben we ook natuurlijk Butterbeer gedronken.
Toen we weer terug in Michigan aan kwamen was het aan het sneeuwen, iets waar we dus echt totaal niet meer aan gewend waren na de hitte van florida. Maar we hebben het overleefd en hier in Manistique begint het ook weer warmer te worden gelukkig.
En nu wat de komende maanden nog gaat gebeuren is eerst Pasen, daarna komt mijn zus en haar vriendje hier naar Manistique, en de week daarop dan heb ik prom, en een paar weken daarna komen mijn ouders alweer voor graduation en de maand daarna ga ik al naar huis. Het klinkt lang nog 3 maanden, maar dat is het totaal niet. Deze 7 maanden dat ik hier al ben zijn zo voorbij gevlogen, het lijkt soms alsof ik hier gisteren pas ben aangekomen, maar soms voelt het ook alsof ik hier al jaren ben.
Het voelt ook gewoon al heel echt, het naar huis gaan, omdat ik weet wanneer ik terugvlieg, mijn ouders zijn al bezig om een âWelcome backâ party te organiseren, vriendinnen willen alvast een datum prikken om weer met mij af te spreken, mijn werk heeft al gevraagd of ik weer kom werken bij ze als ik terugkom en de school waar ik naartoe ga na de vakantie, voor mijn vervolgopleiding, is ook al geregeld. Het is raar om te zien dat de tijd en je leven in Nederland gewoon door gaat ook al ben je er zelf niet bij. En het leven hier in Manistique gaat ook gewoon door als ik weg ga.
Ik moet nu dus echt beginnen met het meeste uit mijn tijd hier halen en er echt van gaan genieten en realiseren dat ik echt geen flauw idee heb wanneer ik deze plek weer ga zien met deze geweldige mensen.
Ik houd jullie op de hoogte over mijn exchange year!
Liefs,
Quinty
2 MAANDEN IN THE USA!
Ik zit gewoon al 2 maanden in Amerika. Ik kan het zelf bijna niet geloven, de tijd is zo snel voorbijgegaan, het lijkt wel gisteren dat ik hier in Manistique ben aangekomen.
Ik heb in mijn tijd hier al zo veel meegemaakt, mijn host Family wil mij alles laten zien, en dat lukt aardig want ze hebben me al heel veel van de omgeving laten zien: Ik ben naar een pumpkin patch en corn maze geweest, door mij hebben we onze weg door de corn maze gevonden. Ze hebben mij meegenomen op een boottocht naar the Pictured Rocks in Munising, het was echt supermooi. Ik ben naar de Tahquamenon Falls in New Berry geweest. Ik heb met mijn nieuwe Amerikaanse vriendinnen en mijn host Family een Hayride gedaan, het is een tractor die karren trekt met hooibalen waar je op zit. En mijn host Family heeft mij meegenomen naar Detroit en East Lansing, down State, om daar hun familie te ontmoeten en we gingen naar Greenfield Village/Henry Ford museum. En nog wat meer, maar dat ben ik alweer een beetje vergeten.
Ondertussen is Halloween al weer achter de rug. Ik heb ook meegedaan aan trick or treat. Iedereen is dan verkleed en ik moest een boerin of een cowgirl voorstellen en mijn host zusje was âVioletâ van de Disneyfilm the Incredibles. Ik voelde me wel een beetje ongemakkelijk, want ik liep met het groepje van mijn host zusje mee. Dat waren eigenlijk allemaal 6 en 7-jarige kindertjes en ik was de enigste 16-jarige. Maar het voordeel van trick or treat is: candy! Ook al ben ik niet langs elke huis gegaan, ik heb best wel veel snoep gekregen. Ook hadden we een paar dagen eerder pumpkins gecarved, dat was ook leuk om een keer te doen. Het was eigenlijk veel moeilijker dan je denkt dat het is, omdat de pompoen zo hard is. Ik kwam er dan ook niet zo makkelijk doorheen. Maar het is gelukt, ik ben er heel trots op en ik vond dat ik het nog best goed had gedaan voor mijn eerste keer.
Iets anders wat ze hier in Amerika doen is een Homecoming week. Dat houdt in dat de hele week lang de leerlingen hun enthousiasme en trots voor de school laten zien. Iedere dag van de week is er een ander thema waar in je je moet kleden en bijna iedereen houdt zich daaraan. De themaâs van mijn school waren dit jaar âdr. Seuss boekenâ.
Maandag â1 fish 2 fish red fish blue fishâ: je kon verkleed gaan als een visser, een vis of in het rood, wit en blauw.
Dinsdag âFox in socksâ: je kon verkleed gaan als een vos of je kon crazy sokken dragen of allebei tegelijkertijd.
Woensdag âIf I ran a zooâ: je kon verkleed gaan als een dier of als een dierenverzorger.
Donderdag âOh the places youâll goâ: je kon verkleed gaan als een toerist, als je toekomstige baan of waar je wilt studeren.
Vrijdag âGreen eggs and hamâ: je kon verkleed gaan in het groen en wit, de kleuren van de school.
Je klas kon dan punten verdienen, als iedereen goed mee te deed en verkleed naar school kwam in het thema van de dag. Maar er waren meer mogelijkheden om punten te scoren. Zo kon je ook punten verdienen door te winnen met âPowderpuff footballâ. Verder kon je punten verdienen door te winnen met âBig & Buffâ.
Op maandagavond was er een wedstrijd Powderpuff football. Dat betekent dat de meiden American football spelen en de jongens zijn dan de coach en cheerleaders. De seniors spelen samen met de freshman tegen de juniors en de sophomores. De freshman kan je zien als klas 1, de sophomores als klas 2, de juniors als klas 3 en de seniors als klas 4, van de middelbare school. De seniors en freshman hadden gewonnen. Ik ben zelf een senior en ik was blij, maar mijn vriendinnen zijn allemaal juniors, dus die waren een beetje boos en teleurgesteld in hun team.
Op woensdagavond was er Big & Buff, dat betekent dat de jongens gaan volleyballen en de meiden zijn de coach. Het is hier in Amerika, in ieder geval waar ik zit, niet helemaal normaal als jongens gaan volleyballen, alleen meiden doen daaraan. Hier was het gewoon klas tegen klas, en gelukkig hadden de seniors hierbij ook weer gewonnen.
Op vrijdagavond was het game night. Deze avond werd de Football game gespeeld, maar voordat de game begon was er een parade. Ook hier kon je punten verdienen. De klassen hadden een grote auto een truck versierd met het thema en die reed mee in de parade. Hierbij hadden de freshman gewonnen. Voor de Homecoming football game is het normaal dat Varsity (juniors en seniors) spelen. Maar helaas waren er niet genoeg jongens die mee wilden doen met Varsity. Maar de JV (freshman en sophomores) hadden wel genoeg jongens om te spelen, zij waren dus ook degene die speelden voor de Homecoming game. Helaas had onze school niet gewonnen. Ik hoorde dat Manistique High School al heel lang niet meer heeft gewonnen. Deze avond hadden ze voor het eerst in jaren een kans om te winnen, en dan denk ik dat dat toch best wel knap is. Tijdens halftime van de game werden ook nog de Homecoming King en Queen gekozen, het stelt niet zo veel voor, je krijgt een kroon en je bent voor 1 jaar de King of Queen van Manistique/Manistique High School. Maar toch was het heel leuk.
En op zaterdagavond was de Homecoming Dance. Bij ons op school heet het dan het Harvest Ball. Je kan de Homecoming Dance vergelijken met Prom, maar het is niet zo uitgebreid als Prom. Rond 3 uur sâmiddags hadden mijn vriendinnen en ik die zaterdag afgesproken bij een van de meisjes thuis, om ons klaar te maken voor het Harvest ball. Een moeder deed ons haar, een andere moeder deed onze make-up en een paar andere moeders brachten snacks. Toen we allemaal klaar waren, met onze make-up en haren, aten we nog snel even wat avondeten en daarna gingen we onze jurken en hakken aantrekken. Iedereen zag er echt supermooi mooi uit en daarna gingen we fotoâs maken.
Toen we daar mee klaar waren reden we naar de high school en kon het Harvest Ball beginnen. We kwamen binnen en bijna alle meisjes hadden hun hakken al uit gedaan, maar ik hield het vol om ze 1,5 van de 3,5 uur te dragen. De meeste muziek die ze daar draaiden kon ik niet eens, en je zou toch denken, dat wij in Nederland heel veel naar Amerikaanse liedjes luisteren. En juist de liedjes die ik kende, kende mijn vriendinnen niet. We hebben heel de tijd samen gedanst, zelfs als er een slow nummer kwam danste we allemaal samen. Ik had het heel erg naar me zin en het is zeker een avond die ik niet zo snel ga vergeten. Toen het afgelopen was reden we naar een van mijn vriendinnen haar huis om daar een sleep-over te doen. We kwamen rond half 1 âs nachts bij haar huis en we waren allemaal heel moe. We hebben er nog even over gepraat en daarna zijn we rond 2 uur âs nachts gaan slapen.
Ook zit het eerste kwartaal van het schooljaar er alweer op en het gaat echt super goed met mijn klassen. Ik haal bijna alleen maar Aâs en ik sta ook een A gemiddeld voor elke klas. Dat ik een A sta voor al mijn klassen komt vooral doordat ik al mijn huiswerk maak, en daar krijg je ook cijfers voor hier in Amerika. Mijn toetsen gaan ook goed, niet altijd, maar het zijn bijna alleen maar multiple choice vragen en dat maakt het makkelijk.
Ik houd jullie op de hoogte over mijn exchange year!
Liefs,
Quinty
En hier aansluitend het gastblog van de moeder van Quinty.
Ook ik dacht hetzelfde. Jemig de tijd vliegt voorbij. Het is alweer november.
Ons kind is alweer twee maanden in Amerika.
Terug kijkend op de afgelopen periode denk ik dat we nu in een rustiger vaarwater zitten dan de periode dat Quinty nog thuis was en dat we in afwachting waren van alles wat nog moest gaan komen.
Quinty moest vrij lang wachten op een gastgezin. Dat was erg onzeker. Vragen als âwaar komt ze terechtâ, âbij wie komt ze terechtâ, en de super lieve geĂŻnteresseerde vragen van iedereen om ons
heen van; âwanneer vertrekt ze?â, hielden ons dagelijks bezig. Maar het antwoord liet dus, zoals geschreven, lang op zich wachten. Dat is bij elke aangemelde exchange student weer anders. Sommige
horen het vrij snel, andere moeten hier wat langer op wachten, en in die laatste categorie viel ook Quinty.
Toen eenmaal het verlossende telefoontje kwam dat er een gastgezin was gevonden en ik de foto van het gezin zag, voelde het meteen helemaal oké. Het was meteen goed, en bij de eerste skype poging
bleek het meteen een perfecte match. Het was natuurlijk best een beetje ongemakkelijk omdat je allebei eigenlijk nog vreemden van elkaar bent, maar ook meteen leuk en er waren genoeg onderwerpen
om over te kletsen.
Quinty vertrok hierna binnen een week.
Natuurlijk was het âSchiphol-momentâ niet leuk en ook de drie daarop volgende dagen waren wat somber. Hier thuis in Nederland waren we als overgebleven gezinsleden een beetje uit balans en
verdrietig. Gelukkig kwamen er al snel leuke berichtjes uit New York en na 3 dagen het bericht dat ze was gearriveerd bij het gastgezin. Eigenlijk viel er toen een soort van rust over ons. Ze was
goed aangekomen, liefdevol ontvangen, ze was veilig, het was goed. En deze laatste zin omschrijft nog steeds ons gevoel. Het voelt goed en we krijgen leuke berichten van zowel Quinty als de
hostmum. Het is goed zo! Het âHigh School Year" is gestart.
En ook al kook ik nog steeds teveel, we hebben verder als vader, moeder en zus van onze eigen exchange student, onze draai in dit avontuur gevonden.
En zo werd het dus oktober en kregen we via âlang-leve-social-mediaâ, prachtige fotoâs toegezonden van de Homecoming football game en het Harvest gala. We wisten niet wat we zagen. Een stralend
kind temidden van een ontzettend leuke groep Amerikaanse meisjes. Het leek wel of ze er al jaren woonde. Ze paste gewoon in het plaatje. Zowel op de fotoâs met dikke winterjassen en mutsen op de
tribune van de football game, als op de foto met de prachtig opgetutte dames die klaar waren voor het gala. Oâ wat hebben wij vol bewondering naar die fotoâs gekeken. Ons kind! Ongelofelijk! Zo
fijn dat ze zo haar draai heeft gevonden.
Dit wilde ze, dit was haar droom. Wat goed dat het haar gelukt is.
Dat het ook anders kan besef ik me maar al te goed.
Er is namelijk een besloten Facebook groep voor ouders van de High school studenten van dit jaar. Daar lees ik ook andere berichten over heimwee, moeite met het maken van vriendschappen of minder
goede matches met de host-families. Daar waren we op een realistische manier ook wel op voorbereid door Travel Active. Het is niet alleen maar happy de peppie. Het kan ook anders lopen. En dan is
Amerika toch wel ver weg en is het toch wel een probleem als je kind (tijdelijk) niet zo gelukkig is.
Verleden week hebben we een grote âdecember-doosâ, naar Amerika verzonden.
Vol cadeaus en verrassingen voor de december maand. Natuurlijk eerst Sinterklaas en aansluitend kerst en de 17e verjaardag van Quinty. Daar hik ik eerlijk gezegd nog een klein beetje tegen aan,
tegen de feestmaand. Het lijkt me niet makkelijk. Maar wie weet vliegen die dagen ook voorbij. Als dan 2019 van start gaat, dan kunnen we al bijna gaan aftellen. Het is toch niet te geloven.
Omdat ik op mijn werk in december al mijn zomervakantie plannen moet doorgeven kijken we nu ook een beetje naar de mogelijkheden om Quinty in mei/juni 2019 te bezoeken. We zijn ondertussen wel nieuwsgierig geworden naar dat dorpje Manistique in Michigan. Hadden we er voor augustus nog nooit van gehoord, nu speelt het een grote rol in ons leven.
Ook ik zal jullie met enige regelmaat verder op de hoogte houden van onze emoties, belevenissen en kijk op dit High School jaar vanuit Nederland.
Groet, Petra (de moeder van Quinty)
Dagen in New York!
Hey hier ben ik weer!
Het is al een maand geleden, maar hier is die dan, een nieuwe blogpost. En deze blog gaat over mijn vertrek naar Amerika en New York.
Op zondag 2 september moesten ik om 6.15 uur op Schiphol zijn om in te checken. Want deze dag vertrok naar ik eindelijk, met de laatste groep, naar New York. En dus naar ons gastgezin!
Het was een vlucht van bijna 8 uur. Maar gelukkig ging de tijd wel snel voorbij, omdat we spelletjes konden doen en films konden kijken. We kregen een ontbijtje wat eigenlijk niet heel lekker was, maar dat is vliegtuig eten. Het was een veel te zout gebakken ei met champignons, kaas, worstjes en aardappeltjes. Ook kregen we bij het ontbijt wat fruit en een chocolade muffin, met wat te drinken. Aan het einde van de vlucht kregen we nog een broodje met ââturkey and cheddar cheeseââ of alleen een broodje met ââcheddar cheeseââ. Ik koos voor het broodje ââturkey and cheddar cheeseââ, dat was wel heel lekker in tegenstelling tot het ontbijtje.
Toen we eindelijk waren geland, moesten we eerst nog door de immigratiedienst. Maar gelukkig gingen we er allemaal wel snel doorheen. We moesten even op ons bagage wachten, maar die was er al heel snel, omdat de immigratiedienst ook een tijdje duurt. Toen we de bagage hadden moesten we eerst met een metro naar de andere kant van het vliegveld, omdat we daar opgehaald zouden worden door het hotel. Aangekomen in het hotel. We konden nog niet in onze kamers, omdat ze nog niet klaar waren. Dus we hadden besloten om naar het winkelcentrum dicht in de buurt te gaan. We hebben daar ongeveer 2 uur rondgelopen, daarna zijn we terug naar het hotel gegaan en we konden gelukkig de kamers in. Even later gingen we terug naar de lobby om pizza te eten. Daarna gingen we gelijk naar bed, omdat we nog niet gewend waren aan het tijdverschil.
Dag 1:
We gingen eerst naar Central Park. Het was echt supermooi en heel schoon. We liepen langs de fontein uit het openingsfilmpje van de serie âFriendsâ, de brug uit de Disneyfilm âEnchantedâ. Daarna zijn we naar het hoofdtreinstation gegaan: Grand Central Terminal, het was echt supermooi van de binnenkant en het was ook veel groter dan ik had verwacht. Er is ook een gang waar je in 2 verschillende hoeken kan staan en als je dan fluistert tegen de muur, dan kan je elkaar horen. We gingen naar de High Line van New York, dat was ook echt supermooi, maar het was die dag echt heel warm dus we gingen snel overheen. We hadden wat vrije tijd en daarna gingen we avondeten bij het âHard Rock Cafeâ, ik had voor de cheese burger gekozen. Na het avondeten hadden we weer wat vrije tijd, maar nu om Times Square te ontdekken. En toen was het alweer tijd om terug naar het hotel te gaan en iedereen was moe door he tijdverschil met Nederland.
Dag 2:
We gingen deze dag eerst met onze tour guide naar het 9/11 memorial. Het is gemaakt ter ere van alle mensen die zijn overleden op 9/11. Hierna gingen we naar het financiële gedeelte van New York, Wall Street. Het heet Wall Street, omdat er eerst een muur stond die de Nederlanders bouwden om niet alleen de indianen, maar ook de Engelsen en de Fransen, buiten het Nederlandse gebied te houden. En toen gingen we met de Statue of Liberty Express boat tour weg. We voeren langs een deel van New Jersey, Manhattan en natuurlijk langs de Statue of Liberty. We zouden na de Statue of Liberty eigenlijk over de Brooklyn Bridge lopen, maar het was rond de 30 graden, veel te warm om daar overheen te lopen. We kregen dus de keuze om er overheen te lopen, er waren er maar een paar die er overheen wilde lopen. Ik hoorde daar niet bij, maar hoorde van degene die er wel overheen hebben gelopen dat het echt supermooi was. Toen ze terug waren van het lopen gingen we met de bus op pad naar Coney Island, daar bleven we even en we hadden wat vrijetijd. En het was alweer tijd om avond te eten, we gingen naar een Italiaan voor pizza. Na het eten hadden we nog 1 ding om te bezoeken, de Top of the Rock bij de Rockefeller Center. Het was helaas niet de Empire State Building, maar nu hadden we uitzicht op de Empire State Building. Het uitzicht was echt supermooi en we zagen het langzaam donker worden, met allemaal lichtjes die aan gingen. Na dit zijn we weer terug naar het hotel gegaan, dit was de laatste dag in New York. We moesten die dag daarna allemaal weer vroeg op, omdat we eindelijk door gingen vliegen naar ons gastgezin.
Mijn eerste vlucht was van New York naar Detroit. Toen had ik een tussenstop van bijna 2 uur en toen ging mijn laatste vlucht van Detroit naar Escanaba en daar stond mijn gast gezin op mij te wachten. Daar begon mijn avontuur in Amerika.
Ik zit nu bijna een maand bij mijn gastgezin en alles gaat echt super goed. Ik heb leuke vriendinnen gemaakt op school en de vakken zijn ook niet het moeilijkst. De vakken die ik heb gekozen zijn: Careers in education (het is een soort van vooropleiding om lerares te worden), Accounting, economics/American government, sociology en World Literature (Engels).
Ik houd jullie op de hoogte over mijn exchange year!
Liefs,
Quinty
Ik heb een gastgezin!
Hier ben ik weer met een nieuwe blogpost.
En ik heb goed nieuws, want ik heb een gast gezin! Ik heb ongeveer 4 maanden op de site gestaan en in de ochtend van 27 august kreeg eindelijk het belletje van Travel Active. Ik ga naar Manistiquein Michigan (zie het kaartje voor als je wilt weten waar het ligt).
Ik was zo bij toen ik het eindelijk hoorde, dat ik de helft niet had verstaan, alle informatie over mijn gastgezin, het dorpje en de school. Maar gelukkig kreeg ik snel daarna een mailtje met alle informatie.
Ik ga een jaar wonen bij de familie White. Een vrouw, Melissa van 57 jaar, haar man, Tom van 61 jaar en hun kleindochter Gracie van 7 jaar. Ze zorgen doordeweeks veel voor Gracie, omdat haar moeder (Emily van 28 jaar) Melissa en Tomâs dochter, een alleenstaande moeder is die veel werkt. Ze hebben ook nog een zoon, Steven van 30. Hij is getrouwd en hij heeft een zoontje, hij woont 2 Âœ uur van zijn ouders vandaan. En Melissa en Tom hebben ook nog een dochter, Katie van 32 jaar. Zij is ook getrouwd en zij heeft een dochter, zij woont 5 uur bij haar ouders vandaan.
Maandag middag hebben we via Messenger video contact gehad en dat was ontzettend leuk. Het voelde meteen goed!
De school waar ik naar toe ga heet âManistique Middle & High Schoolâ. Het is een grote school (waar ik eigenlijk ook van droomde), omdat het een middle en high school is en omdat de enigste school in de regio is. Het is 20 tot 25 minuten rijden naar de school. Melissa of Tom gaat mij elke dag naar school brengen, omdat de schoolbus heel vroeg komt. Ze denken dat ik in 12th grade, senior year, geplaatst wordt, maar dat is nog niet helemaal zeker. Dat zoeken we nog wel uit.
Het weer in Manistique is een klein beetje te vergelijken met het weer in Nederland. Het is gelukkig niet te warm, maar ook niet te koud op dit moment. In de winter kan het wel wat kouder worden, de temperatuur kan dalen tot wel -20°C.
Op zondag 2 september vertrek ik met de zesde en laatste groep van Travel Active student naar New York City. Hier ga ik met andere Travel Active studenten de stad verkennen. En op woensdag 5 september vlieg ik door naar mijn gastgezin. Eerst van het Newark vliegveld naar het vliegveld van Detroit. Dan heb ik een tussenstop van bijna 2 uur. En mijn tweede vlucht is van het vliegveld van Detroit naar het vliegveld van Escabana. Daar word ik opgevangen door mijn gastgezin, en ga ik ze voor het eerst in het echt zien.
Spannend!!! Ik kan niet wachten.
In de komende blogposts kan het zijn dat er ander gast bloggers ook wat schrijven. De gast bloggers , mijn familie, gaan dan vertellen over hun tijd in Nederland zonder mij. Hoe zij mijn tijd in Amerika ervaren.
Ik houd jullie op de hoogte over mijn exchange year!
Liefs,
Quinty
Heey
Heey of ik kan beter zeggen, hello nice to see you here. Dit is mijn eerste post. In deze post ga ik jullie iets over mijzelf vertellen en over mijn eerste ervaring om een 'exchange student' te zijn.
EVEN VOORSTELLEN
Ik ben Quinty een meisje van 16 jaar dat is op gegroeid in het kleine dorpje Poeldijk. Poeldijk ligt heel dicht bij de kust en het is ongeveer 20 minuutjes van het centrum van Den Haag, waar ik dus ook af en toe te vinden ben met mijn vriendinnen. Ik zat dit jaar in de vierde en dus het laatste jaar van mijn school. Komend schooljaar maak ik een grote stap, want ik ga voor 10 maanden naar Amerika. Hier ga ik het komende jaar een nieuw leven starten met een nieuwe familie en nieuwe vrienden, ik heb er echt onwijs veel zin in. Maar de belangrijkste reden voor mij, waarom ik vertrek, is omdat ik daar naar een Amerikaanse High School ga.
HET BEGIN VAN MIJN INTERESSE IN HIGH SCHOOL AMERIKA
Ik heb heel mijn leven al afgevraagd, door alle geweldige maar onrealistische Amerikaanse serie en films, of het mogelijk was om een keer naar een Amerikaanse High School te gaan en daar ook lessen te volgen. Ik was (en ben nog steeds) dol op 'High School Musical' en 'Twillight'. Ik weet echt wel dat in Amerika de weerwolven en vampieren niet naar je toe komen. En dat mensen niet uit volle borst staan te zingen en te dansen op de tafels, maar ergens daar is wel het begin geweest van mijn interesse.
VOORBEREIDING
Ik heb altijd gedacht dat dat nooit zou kunnen, totdat ik onderzoek ging doen. Ik vond Travel Active en nog paar andere organisaties, maar Travel Active sprong er voor mij echt uit. Ik vroeg om een brochure en een week later viel die door de brievenbus. Ik vond alles zo geweldig dat ik het mijn moeder liet zien. Ze zei dat ze het er ook allemaal leuk uit vond zien, maar dat ik er nog maar eens goed over na moest denken. Ik kon toch pas na mijn eindexamen daar naar toe, en op dat moment zat ik nog in het tweede schooljaar (het was ongeveer 2 jaar geleden). In het derde schooljaar gingen we opzoek naar vervolg opleidingen, maar het was het allemaal net niet. En op dat moment kwam het High School programma weer in mijn gedachten en ik vertelde het mijn ouders. Mijn ouders waren een beetje van ''moet je dit wel doen, denk je dat dit iets voor je is, we kunnen je echt geen jaar missen''. In het begin van het vierde en dus laatste schooljaar ben ik samen met mijn ouders naar een informatie bijeenkomst van Travel Active geweest en ik dacht ''dit is gewoon wat ik wil''. Mijn ouders dachten dat ze door deze informatie bijeenkomt juist argumenten tegen mijn vertrek konden vinden, maar het was juist het tegenover gestelde. Ze vonden het zo leuk dat mijn moeder zei ''als ik het nu op mijn leeftijd nog kon doen, zou ik het ook willen''. En mijn ouders zeiden ''natuurlijk willen we eigenlijk niet dat je weggaat, maar we willen je deze geweldige kans niet ontnemen''. Het was dus gebeurd, mijn ouders hadden toestemming gegeven dat ik een jaar weg mocht, om mijn droom te volgen. Dit is allemaal eind november gebeurd, maar mijn moeder wilde mij pas na de kerst, dus in het nieuwe jaar aanmelden voor het programma. Uiteindelijk hebben we mij pas in maart aangemeld, omdat we wat financiële problemen hadden, en rond 12 april heb ik op de knop gedrukt om mij definitief aan te melden bij het High School programma van Travel Active.
PRE DEPARTURE ORIENTATION
Op 9 juni was het eindelijk zo ver, nee ik hoorde deze dag niet dat ik een gastgezin had, maar het was de dag van de PDO (Pre Departure Orientation). We kregen hier veel informatie over het aankomende jaar, over de New York orientation en over hoe het komend jaar met onze emoties kan gaan. Ook waren er oude exchange students die je vragen kon stellen of die je kon vragen om over hun fantastische jaar te vertellen. Op deze dag heb ik alle exchange students ontmoet die dit jaar 2018-2019 naar Amerika gaan voor een jaar High School. Op deze dag heb ik ook nog 3 hele leuke meiden ontmoet, genaamd Loes, Danique en Pleun. We hebben elkaars nummer uitgewisseld en we houden elkaar zo nu en dan op de hoogte. En met bijna iedereen van de groep zitten we in een WhatsApp groep, waar we elkaar ook op de hoogte houden en vragen stellen over hoe iemand bijvoorbeeld voor het eerst zijn gastgezin heeft gemaild.
AFWACHTEN!!
En nu sta ik ongeveer 3 maanden op de website, om uitgekozen te worden door een gastgezin. Jammer genoeg heb ik nog geen bericht gekregen. Maar ik weet dat het allemaal goed komt en dat ik ook een gastgezin krijg. De dagen waarop ik kan vertrekken voor de New York orientation, was afgelopen woensdag 25 juli, aankomende woensdag 1 augustus, woensdag 8 augustus, woensdag 15 augustus en woensdag 22 augustus en vandaar vliegt er elke zaterdag een groep door naar zijn/haar gastgezin.
Dit was heel veel informatie om voor mij te schrijven en om voor jullie te lezen, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik houd jullie op de hoogte over mijn exchange year en als ik (spoedig) meer hoor over mijn gastgezin.
liefs,
Quinty
